اولویت اصلی روستای صدراباد، اب و مقابله ی جدی با حفر چاه

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام و ادب

همان طور که اهالی روستا در جریان امورات روستا هستند. یکی از مشکلات اساسی و اولویت دار روستا، آب است، و زیبای روستا و رونق آن با همین اندک آب موجود قنات و چشمه روستا است. اب قنات به خودی خود به دلیل خشک سالی  پیاپی میزان آب آن کم شده است و ان شالله با  دعای خیر مردم و عنایت خداوند باران رحمتش بر ما نازل گرداند. خشک سالی و کم شدن اب یک فرایند طبیعی است و با تدابیری چون کار در قنات و ساخت مکان برای ذخیره اب و ... تا حدودی قابل  حل خواهد بود

اما مشکل اساسی دیگر این است که عده ای امدند بالا سر روستا، چاهی حفر کردن که در شاه راه اب قنات است و با برداشت اب از این چاه زمان زیادی طول نخواهد کشید که اب قنات روستا خشک خواهد شد.  این مسئله از طرف بزرگان روستا و شورای روستا به صورت جد از ارگانهای مختلف از جمله، بخشداری، فرمانداری، سازمان اب و فاضلاب یزد و نماینده مجلس و...  پی گیری شده است ولی متاسفانه مسئولین اقدام خاصی انجام ندادند، شاید اصلا، خشک شدن قنات و از بین رفتن باغات و ...  و آوراه شدن روستایان به نظر انها ابدا اهمیت ندارد چون کارهای مهمتر از رسیدگی به امورات مردم و خدمت به خلق الله باشد، اگر اینگونه نیست پس چرا ما نباید هیچ اقدامی ببینیم. 

مسئولی که نه تعهد دارد نه تخصص و عرضه ی خدمت ندارند، غلط میکند که مسئولیت قبول میکند، بدبختی کشور ما زیر سر انان است و وای به حال انان و خدا نکند که مردم صبور علیه مسئولی ... 

اهالی روستا با توجه به این که از مسئولین ذی ربط خیری ندیده اند و اقدامی صورت نگرفته، خود اهالی روستا با همکاری و هم دلی هم این مشکل، حفر چاه را حل خواهند کرد.

و من الله توفیق

داستانی کوتاه از سیره ی عملی امام صادق(ع)

داستانی کوتاه از سیره ی عملی امام صادق (ع)

۱-خواهش دعا

شخصی با هیجان و اضطراب به حضور امام صادق علیه السلام آمد و گفت:

«درباره من دعایی بفرمایید تا خداوند به من وسعت رزقی بدهد، که خیلی فقیر و تنگدستم.».

امام: «هرگز دعا نمی‌‌‌‌‌کنم.».

- چرا دعا نمی‌‌‌‌‌کنید؟!.

«برای اینکه خداوند راهی برای این کار معین کرده است. خداوند امر کرده که روزی را پی جویی کنید و طلب نمایید. اما تو می‌‌‌‌‌خواهی در خانه خود بنشینی و با دعا روزی را به خانه خود بکشانی!» «1»

(1). وسائل، چاپ امیربهادر، ج 2/ ص 529.

۲-در سرزمین منا

مردمی که به حج رفته بودند، در سرزمین منا جمع بودند. امام صادق علیه السلام و گروهی از یاران، لحظه‌‌‌‌‌ای در نقطه‌‌‌‌‌ای نشسته از انگوری که در جلوشان بود می‌‌‌‌‌خوردند.

سائلی پیدا شد و کمک خواست. امام مقداری انگور برداشت و خواست به سائل بدهد. سائل قبول نکرد و گفت: «به من پول بدهید.» امام گفت: «خیر است، پولی ندارم.» سائل مأیوس شد و رفت.

سائل، بعد از چند قدم که رفت پشیمان شد و گفت: «پس همان انگور را بدهید.»

امام فرمود: «خیر است» و آن انگور را هم به او نداد

طولی نکشید سائل دیگری پیدا شد و کمک خواست. امام برای او هم یک خوشه انگور برداشت و داد. سائل انگور را گرفت و گفت: «سپاس خداوند عالمیان را که به من روزی رساند.» امام با شنیدن این جمله او را امر به توقف داد و سپس هر دو مشت را پر از انگور کرد و به او داد. سائل برای بار دوم خدا را شکر کرد.

امام باز هم به او گفت: «بایست و نرو.» سپس به یکی از کسانش که آنجا بود رو کرد و فرمود: «چقدر پول همراهت هست؟» او جستجو کرد، در حدود بیست درهم بود. به امر امام به سائل داد. سائل برای سومین بار زبان به شکر پروردگار گشود و گفت: «سپاس منحصرا برای خداست. خدایا منعم تویی و شریکی برای تو نیست.».

امام بعد از شنیدن این جمله جامه خویش را از تن کند و به سائل داد. در اینجا سائل لحن خود را عوض کرد و جمله‌‌‌‌‌ای تشکرآمیز نسبت به خود امام گفت. امام بعد از آن دیگر چیزی به او نداد و او رفت.

یاران و اصحاب که در آنجا نشسته بودند گفتند: «ما چنین استنباط کردیم که اگر سائل همچنان به شکر و سپاس خداوند ادامه می‌‌‌‌‌داد، باز هم امام به او کمک می‌‌‌‌‌کرد، ولی چون لحن خود را تغییر داد و از خود امام تمجید و سپاسگزاری کرد، دیگر کمک ادامه نیافت.» «1»

(1). بحارالانوار، ج 11، حالات امام صادق، ص 116.

۳-بند کفش‌‌‌‌‌

امام صادق علیه السلام با بعضی از اصحاب برای تسلیت به خانه یکی از خویشاوندان می‌‌‌‌‌رفتند. در بین راه بند کفش امام صادق علیه السلام پاره شد به طوری که کفش به پا بند نمی‌‌‌‌‌شد. امام کفش را به دست گرفت و پای برهنه به راه افتاد.

ابن ابی یعفور- که از بزرگان صحابه آن حضرت بود- فورا کفش خویش را از پا درآورد، بند کفش را باز و دست خود را دراز کرد به طرف امام تا آن بند را بدهد به امام که امام با کفش برود و خودش با پای برهنه راه را طی کند.

امام با حالت خشمناک روی خویش را از عبد اللَّه

برگرداند و به هیچ وجه حاضر نشد آن را بپذیرد و فرمود:

«اگر یک سختی برای کسی پیش آید، خود آن شخص از همه به تحمل آن سختی اولی‌‌‌‌‌ است. معنا ندارد که حادثه‌‌‌‌‌ای برای یک نفر پیش بیاید و دیگری متحمل رنج بشود.» «1»

(1). بحارالانوار، ج 11/ ص 117.

داستانهای دیگر از زندگانی امام صادق ع را میتوانید در کتاب داستان و راستان شهید مطهری مشاهده کنید.

التماس دعا

میلاد با سعادت حضرت محمد (ص) و امام صادق (ع) مبارک باد.

آشپزی در روز عاشورا، روستای صدراباد ندوشن

نمایی از روستای صدراباد