باید و نبایدهای سوگواری

بسم الله الرحمن الرحیم

اسلام علیک یا ابا عبدالله

                                                                                                           

مقدمه:

با فرا رسیدن ما محرم همه ی شیعیان به تکاپو می­افتند که مجالس عزادری برای سید شهدا، هرچه بهتر و با شکوه­تر برگزار کنند؛ حق هم همین است که ما شیعیان برای زنده نگه داشتن قیام حسینی و حماسه­ ی حسینی و تعظیم شعائر اسلامی مطابق آیه­ ی « ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ»هر چه بیشتر تلاش و عمل کنیم ان­شاءالله.

رهنمودهای از امام خمینی (ره)

 

شاید غربزده­ ها به ما می­گویند ملت گریه، و شاید خودها نمی­توانند تحمل کنند که یک قطره اشک مقابل چقدر ثواب است، یک مجلس عزا چقدر ثواب دارد،  نتوانند هضم کنند و نتوانند هضم هشدار کنند آن چیزهایی که برای ادعیه ذکر شده است و آن ثواب­هایی که برای دو سطر دعا ذکر شده است. مجلس عزا نه برای این است که گریه بکنند برای سیدالشهدا و اجر ببرند، این هم هست، بلکه مهم، آن جنبه ی سیاسی است که ائمه ما در صدر اسلام نقشه­ اش کشیده­ اند که تا آخر باشد... هیچ چیز نمی­ تواند از جنبه ­ی سیاسی به مقدرای که عزای حضرت سیدالشهدا تأثیر دارد، تأثیر بکند... ملت ما قدر این مجلس را بدانند، مجالسی است که زنده نگه می­دارد ملت­ها را ... اگر بعد سیاسی این مجالس را بفهمند، همان غربزده­ ها هم مجلس بپا می­کنند و عزاداری می­کنند، البته ملت و کشور خودشان را بخواهند. من امیدوارم که هرچه بیشتر و هرچه بهتر این مجالس برپا باشد.

توصیه­ ای در باب هر چه بهتر برگزار شدن مراسم عزادرای سید­الشهدا

لازم است برای اقامه­ ی هرچه باشکوهتر مجالس عزا، توصیه­ های در باب جلسات عزاداری و برخی باید و نبادی ­ها آن ارایه نماییم و امیدواریم همه­ ی ما بتوانیم این توصیه­ ها را مورد استفاده قرار داده، بر غنا و ارزش عزادرای خود بیفزایم.

1-   نظر به اینکه عزاداری حضرت سیدالشهدا وسیله­ ای است برای ابراز محبت و موالات با آن حضرت و خاندان عصمت و طهارت: و همچنین ابراز نفرت و انزجار از دشمانا ایشان، همواره باید تلاش نمود این تولی و تبری به عنوان روح اصلی مجالس عزاداری باقی بماند و تقویت گردد.

2-   اگر چه همه­ ی ما به عنوان خادمی کوچک علاقه داریم در راه امام حسین(ع) به تعداد هر چه بیشتری از مردم خدمت کنیم، اما گرداننده­ های هیأت­ ها، سخرانان و مداحان باید متذکر این نکته باشند که جلسات عزاداری هر چه شلوغ و پر ازدحام­تر باشد، الزاماً پربارتر و مفیدتر نخواهد بود، چه بسا امام زمان(عج) جلسه­ ی پرجمعیت هیأت ما را نادیده بگیرد و در کوچه و پس کوچه­ های شهر در جلسه­ ی پیرمرد مخلصی که با حضور چند نفر جلسه ­ی کوچک و بی­ریای تشکیل داده، شرکت نماید.

فراموش نکنیم که با افزایش جمعیت جلسات خطرات زیادی ما را تهدید می­کند، از جمله ریا و تظاهر (که بجای خدا و معصومین، برای خوشایند این و آن کار کنیم)؛ عجب و خودبزرگ­بینی (که چقدر ما مهم هستیم!)؛ تفاخر و تکاثر (که جلسه­ ی ما شلوغ­تر است!) و به تبع آن آفات، تلاش کاذب و نادرست برای ایجاد شور و واویلا در جلسه و همچنین تلاش برای تأمین هزینه­ های هیأت و استفاده از اموالی که احتیاط بیشتر می­طلبد. لذا چه خوب است اصل عزاداری به عنوان روح جلسات مورد توجه ما باشد و کیفیت جلسات عزاداری را فدای کمیت نکنیم.

3-   نشانه­ای مهمی وجود دارد که از طریق آن می­توانیم بفهمیم ایا حقیقت عزاداری به عنوان روح اصلی جلسات در ما وجود دارد یا نه. ان نشانه این است که در دل خود نسبت به تمام عزاداران احترام و محبتی احساس کنیم، احترام و محبتی مؤثر. همچنین تمام عزادارن نزد ما محترم خواهند بود. کفش­های آن­ها را جفت می­کنیم  و به خدمت خود افتخار خواهیم کرد نه اینکه اگر بر فرض جوانی در جلسه­ ی عزاداری شرکت کرد که وضعیت لباس و چهره­ ی او مورد پسند ما نبود با برخورد خود موجب طرد او شویم.

4-   مسؤولان و مدیران هیئت­های عزاداری از مداحان و نوحه ­خوان­های خوش نام،  متعهد و لایق استفاده کنند، و از بازار گرمی برخی فرصت­ طلبان در این عرصه جلوگیری نمایند.

5-   جهت و محتوای سخنرانی­ها و روضه­خوانی ­ها می­بایست جلب محبت و رشد معرفت هرچه بیشتر مردم نسبت به سیدالشهدا، حسین­ بن­ علی (ع) و خاندان پیامبر اکرم (ص) باشد. در غیر این صورت فلسفه­ ی وجودی مجالس عزاداری از بین خواهد رفت.

6-    بر مداحان لازم است که در مراثی و اشعاری که در مجالس سوگواری بیان می­کنند، نهایت مطالعه و دقت را به کار گیرند تا مبادا موجبات تحریف واقعیات تاریخ عاشورا را فراهم سازد. در این زمینه استفاده از مقتل­ها و منابع تاریخی معتبر مانند «لهوف» سیدبن­طاووس که مورد عنایت و توصیه­ ی مقام معظم رهبری است، بسیار مفید خواهد بود.

7-   پرهیز از خودزنی­ های افراطی، آزار و  اضرار به نفس که اغلب موجب وهن مذهب تشیع در انظار عمومی می­شود.

8-   بر همه سوگواران و عاشوراییان است که با تأسی به سیدالشهداء حسین بن­ علی (ع) و یاران با وفایشان، در ایام سوگواری نمار را به  جماعت و در اول وقت به جای آورند.

9-   پرهیز از ایجاد سر و صداهایی که اغلب با استفاده از طبل، سنج، اکو و بلندگوهای بسیار بزرگ در نیمه­ های شب در کوچه­ ها و خیابان­ها ایجاد می­شود.

10-                      بهتر است عزاداری­های با مرکزیت مساجد که همواره کانون واقعی تبلیغ و ترویج تعالیم اسلام بوده صورت گیرد. در این صورت بدیهی است که رعایت شأن و مقام مسجد و التزام به احکام آن ضرورت دارد، از جمله حفظظ نضافت، تحت­الشعاع قرار نگرفتن عبادت و نماز، اجتناب از غذا خوردن، نواختن طبل و سنج و ..

التماس دعا

 

فاطمه(س) پاره تن من است.

بسم الله الرحمن الرحیم

                       گوشه ای از فضائل حضرت زهرا (س)

حضرت زهرا (س) یکی از آل عبا، یکی از افراد قضیه مباهله و از کسانی بود که در سخت­ترین وقت مهاجرت کردند.

نیز جزو کسانی بود که درباره­ ی آنها ایه­ ی تطهر ناز ل شد و جبرئیل افتخار کرد که یکی از آنها است و خداوند گواهی به راستگویی شان داده است.

مادری امامان(ع) و نسل پیامبر (ص) تا روز قیامت با اوست.

او سرور زنان عالمیان است از اولین و آخرین.

وقتی خدمت پیامبر(ص) می­رسید پیامبر به او خوش ­آمد می­گفت؛ دستانشان را می­بوسید و او را سر جای خود می‌نشاند. پیامبر(ص) هم وقتی نزد او می­رفت آن مخدّره بلند می­شد و به‌سوی او می­رفت، به او خوش آمد می­گفت و دستانش را می­ بوسید.

پیامبر(ص) زیاد او را می­بوسید و هرگاه مشتاق بوی بهشت می­شد، بوی او را استشمام می­کرد و می­فرمود:

فاطمه پاره­ ی تن من است، هرکه او را خوشحال کند، واقعاً مرا خوشحال کرده و هر که او را ناراحت کند واقعاً مرا غمگین کرده است، فاطمه از همه­ ی مردم نزد من عزیزتر است.

و روایت دیگری که حکایت از محبت زیاد پیامبر(ص) نسبت به او داد. مانند این‌که آن حضرت او را صدا می­زد: «محبوب من»

مصحف فاطمه(س)

در روایات زیادی از ائمه(ع) آمده است که نزد آنان مصحف فاطمه(س) وجود دارد. در حدیثی از امام صادق(ع) که از« بصائر الدرجات» نقل، شده آمده است:

و فاطمی مصحفی را از خود به‌جا گذاشت که قرآن نیست ولی یکی از کلام­های خداوند است که بر آن بانو نازل کرد به املای

رسول­ لله(ص) و خط علی (ع). 

تقسیم کار

از «قرب الاسناد» از امام صادق از پدر بزرگوارش(ع) روایت‌شده است که فرمود: حضرت علی و حضرت فاطمه از رسول­ لله (ص) خواستند تا کار را برایشان معین کنند، پیامبر(ص) پیامبر این‌گونه تقسیم­ کار کرد که کار خانه با فاطمه باشد و کار بیرون با علی(ع).

حضرت(ع) می­فرماید: پس فاطمه(س) فرمود:

جز خدا نمی­داند که چقدر خوشحال شدم که رسول­ لله(ص) مرا از کاری که به گردن مردان است، معاف فرمود.

عبادت زیاد حضرت زهرا (س)

حسن بصری می­گوید: در این امت عابدتر از فاطمه س نبود، آن‌قدر برای عبادت می­ایستاد تا جایی که پاهایش ورم کرد و پیامبر ص به او فرمود: جه چیزی برای زن بهتر است؟ عرض کرد:

این‌که هیچ مردی را نبیند و هیچ مردی نیز او را نبیند.

تعلیم پیامبر (ص)

شیخ صدوق از امیرالمؤمنین ع روایت کرده که آن حضرت به مردی از بنی­ سعد فرمود:

آیا درباره­ ی خودم و فاطمه برایت سخن نگویم؟ او نزد من بود - و ان حضرت یکی از محبوب‌ترین افراد اهلش نزد او بود – و آن مخدره با مشک آن‌قدر آب آورد تا اثر آن در سینهاش باقی ماند و با آسیاب آن‌قدر آرد کرد تا دستانش پینه­بست، و آن‌قدر خانه را جارو کرد تا این‌که لباس­هایش غبارآلود شد، و آن‌قدر آتش زیر دیک روشن کرد تا جایی که لباس­هایش تیره شد، درنتیجه از این‌همه کارها ضرر شدیدی به آن مخدره رسید؛ لذا به او گفتم: چه می­شد پیش پدرت می_رفتی و از او خدمتکاری می­خواستی تا سختی این‌همه کار را از دوش تو بردارد.

آن حضرت هم نزد پیامبر ص رفت دید کسانی نزد آن حضرت هستند و مشغول صحبت­اند. برای همین خجالت کشیده، برگشت. پیامبر ص نزد حضرت فاطمه س رفتند و پیامبر فرمود: آیا چیزی به شما یاد ندهم که از خدمتکار برای شما بهتر باشد؟

وقتی می‌خواهید بخوابید سی ­و سه مرتبه سبحن­الله بگویید؛ سی ­و سه مرتبه الحمدالله و سی‌وچهار مرتبه الله‌اکبر.

امیرالمؤمنین ع می­فرماید: در این هنگام حضرت زهرا س سه مرتبه عرض کرد: از خدا و رسولش راضی شدم.

مخدره: زن باحجاب و پاکدامن و باشرم و حیا

منبع:

خاتم المحدثین شیخ عباس قمی (ره)، بیت الأحزان، شرح زندگی حضرت زهرا س از ولادت تا شهادت به همراه خطبه فدکیه، ترجمه و تحقیق: مجتی خورسیدی، طوبای محبت، ص32-50