باید و نبایدهای سوگواری
بسم الله الرحمن الرحیم
اسلام علیک یا ابا عبدالله
مقدمه:
با فرا رسیدن ما محرم همه ی شیعیان به تکاپو میافتند که مجالس عزادری برای سید شهدا، هرچه بهتر و با شکوهتر برگزار کنند؛ حق هم همین است که ما شیعیان برای زنده نگه داشتن قیام حسینی و حماسه ی حسینی و تعظیم شعائر اسلامی مطابق آیه ی « ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ»هر چه بیشتر تلاش و عمل کنیم انشاءالله.
رهنمودهای از امام خمینی (ره)
شاید غربزده ها به ما میگویند ملت گریه، و شاید خودها نمیتوانند تحمل کنند که یک قطره اشک مقابل چقدر ثواب است، یک مجلس عزا چقدر ثواب دارد، نتوانند هضم کنند و نتوانند هضم هشدار کنند آن چیزهایی که برای ادعیه ذکر شده است و آن ثوابهایی که برای دو سطر دعا ذکر شده است. مجلس عزا نه برای این است که گریه بکنند برای سیدالشهدا و اجر ببرند، این هم هست، بلکه مهم، آن جنبه ی سیاسی است که ائمه ما در صدر اسلام نقشه اش کشیده اند که تا آخر باشد... هیچ چیز نمی تواند از جنبه ی سیاسی به مقدرای که عزای حضرت سیدالشهدا تأثیر دارد، تأثیر بکند... ملت ما قدر این مجلس را بدانند، مجالسی است که زنده نگه میدارد ملتها را ... اگر بعد سیاسی این مجالس را بفهمند، همان غربزده ها هم مجلس بپا میکنند و عزاداری میکنند، البته ملت و کشور خودشان را بخواهند. من امیدوارم که هرچه بیشتر و هرچه بهتر این مجالس برپا باشد.
توصیه ای در باب هر چه بهتر برگزار شدن مراسم عزادرای سیدالشهدا
لازم است برای اقامه ی هرچه باشکوهتر مجالس عزا، توصیه های در باب جلسات عزاداری و برخی باید و نبادی ها آن ارایه نماییم و امیدواریم همه ی ما بتوانیم این توصیه ها را مورد استفاده قرار داده، بر غنا و ارزش عزادرای خود بیفزایم.
1- نظر به اینکه عزاداری حضرت سیدالشهدا وسیله ای است برای ابراز محبت و موالات با آن حضرت و خاندان عصمت و طهارت: و همچنین ابراز نفرت و انزجار از دشمانا ایشان، همواره باید تلاش نمود این تولی و تبری به عنوان روح اصلی مجالس عزاداری باقی بماند و تقویت گردد.
2- اگر چه همه ی ما به عنوان خادمی کوچک علاقه داریم در راه امام حسین(ع) به تعداد هر چه بیشتری از مردم خدمت کنیم، اما گرداننده های هیأت ها، سخرانان و مداحان باید متذکر این نکته باشند که جلسات عزاداری هر چه شلوغ و پر ازدحامتر باشد، الزاماً پربارتر و مفیدتر نخواهد بود، چه بسا امام زمان(عج) جلسه ی پرجمعیت هیأت ما را نادیده بگیرد و در کوچه و پس کوچه های شهر در جلسه ی پیرمرد مخلصی که با حضور چند نفر جلسه ی کوچک و بیریای تشکیل داده، شرکت نماید.
فراموش نکنیم که با افزایش جمعیت جلسات خطرات زیادی ما را تهدید میکند، از جمله ریا و تظاهر (که بجای خدا و معصومین، برای خوشایند این و آن کار کنیم)؛ عجب و خودبزرگبینی (که چقدر ما مهم هستیم!)؛ تفاخر و تکاثر (که جلسه ی ما شلوغتر است!) و به تبع آن آفات، تلاش کاذب و نادرست برای ایجاد شور و واویلا در جلسه و همچنین تلاش برای تأمین هزینه های هیأت و استفاده از اموالی که احتیاط بیشتر میطلبد. لذا چه خوب است اصل عزاداری به عنوان روح جلسات مورد توجه ما باشد و کیفیت جلسات عزاداری را فدای کمیت نکنیم.
3- نشانهای مهمی وجود دارد که از طریق آن میتوانیم بفهمیم ایا حقیقت عزاداری به عنوان روح اصلی جلسات در ما وجود دارد یا نه. ان نشانه این است که در دل خود نسبت به تمام عزاداران احترام و محبتی احساس کنیم، احترام و محبتی مؤثر. همچنین تمام عزادارن نزد ما محترم خواهند بود. کفشهای آنها را جفت میکنیم و به خدمت خود افتخار خواهیم کرد نه اینکه اگر بر فرض جوانی در جلسه ی عزاداری شرکت کرد که وضعیت لباس و چهره ی او مورد پسند ما نبود با برخورد خود موجب طرد او شویم.
4- مسؤولان و مدیران هیئتهای عزاداری از مداحان و نوحه خوانهای خوش نام، متعهد و لایق استفاده کنند، و از بازار گرمی برخی فرصت طلبان در این عرصه جلوگیری نمایند.
5- جهت و محتوای سخنرانیها و روضهخوانی ها میبایست جلب محبت و رشد معرفت هرچه بیشتر مردم نسبت به سیدالشهدا، حسین بن علی (ع) و خاندان پیامبر اکرم (ص) باشد. در غیر این صورت فلسفه ی وجودی مجالس عزاداری از بین خواهد رفت.
6- بر مداحان لازم است که در مراثی و اشعاری که در مجالس سوگواری بیان میکنند، نهایت مطالعه و دقت را به کار گیرند تا مبادا موجبات تحریف واقعیات تاریخ عاشورا را فراهم سازد. در این زمینه استفاده از مقتلها و منابع تاریخی معتبر مانند «لهوف» سیدبنطاووس که مورد عنایت و توصیه ی مقام معظم رهبری است، بسیار مفید خواهد بود.
7- پرهیز از خودزنی های افراطی، آزار و اضرار به نفس که اغلب موجب وهن مذهب تشیع در انظار عمومی میشود.
8- بر همه سوگواران و عاشوراییان است که با تأسی به سیدالشهداء حسین بن علی (ع) و یاران با وفایشان، در ایام سوگواری نمار را به جماعت و در اول وقت به جای آورند.
9- پرهیز از ایجاد سر و صداهایی که اغلب با استفاده از طبل، سنج، اکو و بلندگوهای بسیار بزرگ در نیمه های شب در کوچه ها و خیابانها ایجاد میشود.
10- بهتر است عزاداریهای با مرکزیت مساجد که همواره کانون واقعی تبلیغ و ترویج تعالیم اسلام بوده صورت گیرد. در این صورت بدیهی است که رعایت شأن و مقام مسجد و التزام به احکام آن ضرورت دارد، از جمله حفظظ نضافت، تحتالشعاع قرار نگرفتن عبادت و نماز، اجتناب از غذا خوردن، نواختن طبل و سنج و ..
التماس دعا
