بسمه تعالی
چاهی برای صدر
بگذار از زبان اهالی روستای صدراباد بگویم
بحث از زمانی شروع شد که چاهی درست در ریشه‌ی آب قنات روستای صدرآباد حفر شد.
زمانی که روستای ما جزء شهرستان اشکذر بود، فقط کافی بود یک نامه‌ی تنظیم کنیم و آن را خدمت فرماندار اشکذر برسانیم، همین یک نامه کفایت می کرد و ایشان دستور بدهند و چاه را پلپ بکنند. نه لازم شد، با نماینده مجلس، استانداری و .... را دید و پیگیر موضوع شد و اهالی روستا با یک درخواست به خواسته‌ی حق خود رسیدند( مربوط به سال 1391). این منوال نشان می دهد که یک مسئول حرف مردم را نه تنها شنیده بلکه حل مشکل مردم دغدغه آن است. ولی حکایت ما با شهرستان میبد بر سر مسئله چاه نه تنها حکایت طولانی دارد بلکه به حکایت لاینجلی مبدل شده است. حکایت روستای ما از اینجا شروع می شود که روستا صدراباد و بخش ندوشن از شهرستان اشکذر به شهرستان میبد منتقل می شود( سال 1392این انتقال صورت می گیرد). اگرچه انتقال یک بخش به بخش دیگر چیز معمول در کشور ایران است ولی برخی مسائلی که با انتقال به وجود می آید غیر معمول است. با انتقال دوباره بحث حفر چاه مطرح می شود این بار با یک تفاوت اساسی: روستای بالا سر روستای ما به نام «خود»معروف است، به نقل از اهالی روستای «خود » حدود 50-60 درصد روستا توسط افراد متملک و سرمایه دار میبدی خریداری می شود؛ خرید و فروش مزارع و خانه های یک روستا مسئله ما نیست؛ مسئله این است با ورود این افراد با نفوذ، فرایند حفر و بهره برداری چاهی که عرض شد که در ریشه قنات روستای صدراباد است تسریع پیدا می کند. همانطور که اشاره شد اهالی روستا با یک نامه به فرماندار چاه را پلمپ می کنند ولی اکنون بیان می داریم که ما نه یک نامه بلکه به اندازه یک کتاب 150 صفحه ای نامه به مسئولین میبدی نوشتیم و اتفاق خواستی نیفتد. اکنون به برخی از اقدامات و پیگیری اهالی روستا برای پلمپ چاه اشاره خواهیم کرد.
اول. مسئله بهره برداری از چاه از سال 1394 دوباره شروع می شود. ابتدا اهالی روستا اعتراضات خود را به بخشداری ندوشن بیان می دارند و نتیجه خاصی دربرندارد.
دوم. سال 1395 اعضای شورا خدمت نماینده مجلس یزد (آقای موسوی بیوکی)می روند و طرح مسئله می کنند و ایشان با نوشتن یک نامه به شرکت اب فاضلاب اکتفا کرده و هیچ اتفاق خاصی رخ نداد.
سوم. در سال 1395 در اقدامی فریب دهنده شرکت اب فاضلاب مسئله‌ی نظر کارشناسی جهت بهره برداری مطرح می کنند و کارشناسان نظر به این می دهند که در صورت برداشت دبی اب قنات روستا کم نمی شود. اهالی روستا شکایت و مسئله به دیوان عدالت اداری کشیده می شود و دیوان هم طبق روال معمول چون کارشناسان آب فاضلاب رآی به برداشت داده بودند و دبی کم نمی شود با وجود این که اهالی روستا وکیل مجربی گرفته بودند ولی دیوان رآی به بهره برداری چاه می دهد.
چهارم. در سال 1396 هنوز رأی دیوان قطعی نشده بود شرکت آب فاضلاب به برداشت غیرقانونی اب از چاه می کند. که موجب اعتراض مردمی می شود و با وجود این که دادستات میبد دستور به توقف برداشت از آب چاه داده بود، ولی شرکت اب فاضلاب همچنان کار خلاف قانون خود تا اواخر سال 1397 ادامه می دهد ولی کسی حریف نشد.
پنجم. در آذر 1397 نامه شکوایه و اعتراض آمیزی به وزیر محترم کشور نگاشته شد و اقای رحمانی فضلی خود دستور مستقیم به شرکت آب و فاضلاب دادند که متأسفانه شرکت آب فاضلاب کمترین توجه به دستور وزیر هم نکرد و دلیل آن را نمی دانم در چه چیز و در چه منافعی باید جستجو کرد.
ششم. در اوایل سال 1398 نامه‌ی اعتراض و شکواییه دوباره خدمت وزیر محترم کشور ارسال شد و این نامه جهت بررسی به فرمانداری میبد منتقل شد که بعد از این نامه فرماندار میبد یک جلسه با اهالی روستا داشتند که متأسفانه با وجود قول های مبنی بر حل مسئله هنوز هیچ اتفاق خاصی از جناب فرماندار صورت نگرفت..
هفتم. ساخت مستند؛ مستندکوتاهی از وضعیت وخیم اب قنات روستای صدرآباد ندوشن و پخش قسمت کوتاهی آن در صدا و سیمای یزد مبنی بر پیگیری مسئولین و حل این مشکل شد که هیچ اتفاق خاصی نیفتاد.
این موارد تنها بخش کوچکی از پیگیری شورا و اهالی روستا برای حل مسئله قنات 200 ساله روستا صدرآباد بود.
بعد از همه پیگیریها و وعده وعید های توخالی فرماندار میبد، نمایندگان مجلس، شرکت آب فاضلاب مردم روستا به این نتیجه رسیدند که اقدامات و پیگیری ها به جای نمی رسد و این برای مسئولی که در نظام جمهوری اسلامی توفیق خدمت پیدا کرده است بسیار زشت و قبیح است که یک مسئله به این مهمی روستا به خاطر هر دلیلی بدان توجه نشود.
ولی مردم نسبت به منفعل بودن مسئولین ساکت ننشستند. علت آن را می توان در دو چیز دانست
اول: با وجود اعتراضات و پیگیری های 4 ساله مردم مبنی بر اینکه ما مشکل داریم و مسئولین کمترین توجه ای به این موضوع نکردند و مردم از مسئولین ناآمید شدند. و عامل اصلی تحریک مردم عدم پاسخگویی مسئولین با وجود پیگیری های 4 ساله بود و هست. اگر فرماندار میبد و یا شرکت آب و فاضلاب یزد در طی این 4 سال پیگیری یک راهکار متقنی ارایه و اجرا می کردند نه دبی آب ما کم می شد و نه شاهد مردم معترض بودن.
دوم. آب قنات روستای صدرابا از زمان برداشت چاه، دبی آن از 19 لیتر در ثانیه به 8 لیتر درثانیه رسیده است. و اب قنات روستای حسن آباد که تقریبا 5 کیلومتر پایین تر از روستای صدراباد هست تقریبا به صورت کامل خشک شده است. این برای کشاورز و دامدار یک روستا یعنی فاجعه؛ یعنی خشک شدن باغات و مزارع، یعتی از بین رفت دام و دامداری یعنی بیکاری و بی شغل شدن و در نهایت یعنی آوارگی؛ هرچند فهم این مسائل برای یک مسئول بسیار سخت است...
در نتیجه مردمی که در جلوی چشم خودشان آب قنات دویست ساله‌اشان را خشک می کنند ساکت نمی مانند. که مردم در اقدامی ابتدا چاهی که داشت سبب موت قنات روستا می شد را پر نمودند که شاید مسئولی متوجه شوند که صدای مردم را باید شنید و به صدا و درد مردم پاسخ درست و مناسب داد. ولی متأسفانه شرکت اب فاضلاب اقدام به تعمیر و بهره برداری چاه می کند که این امر منجر به اعتراض مردم و تجمع اهالی روستای صدراباد به استانداری یزد شد که شاید از میان مسئولین یک نفر صدای دردمندی بشنود که دارد حق اولیه آنان ضایع می شود و پاسخ مناسب و در خور یک مسئول نظام مقدس جمهوری اسلامی بشنود. که پاسخی شنیده نشد که این وا اسفا دارد.
برای حل مشکل آب روستای «خود» دو راه حل مناسب ارئه می دهیم
اول. برای حل مشکل آب شرب روستا خود؛ شرکت آب فاضلاب چاه را در حوزه ابی روستای «خود» حفر کنند. و چرا با حفر چاه در ریشه اب قنات روستا صدرآبد سبب خشکاندن قنات روستای 200 ساله می شوید. شاید شرکت آب فاضلاب بگوید ما برای حفر چاه هزینه کردیم و ما اهالی روستا می گویم اولا هزینه همه ی شما به آن اندازه 5 سال لایب روی قنات نمی شود و اگر بخواهیم هزینه های که برای زنده نگه داشتن قنات 200 ساله روستا را محاسبه کنید شرکت آب فاضلاب یزد باید بودجه 10 سال خودش را صرف کند و شاید برابری نکند. اصلا هزینه این قنات قابل محاسبه نیست و علت آن این است که مردمان زحمت کش که با جان و دل برای قطره قطره آبی که از دهانه قنات بیرون می آید خون دل و زحمت کشیدند و این با هیچ چیز قابل قیاس و حساب نیست
دوم. در صورت عدم موافقیت اهالی روستای «خود»به حفر چاه در حوزه ابی قنات خودشان لاقل اب شرب آنها را طریق تانکر اب رسانی سیار مبادرت ورزند مانند دویست روستا در سطح استان که شرکت آب فاضلاب با این اقدام اب رسانی می کتد.
نتیجه گیری
در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به خصوص در استان یزد که به دارالعباده معروف است بسیار قبح دارد که مردم یک روستا حدود 4 سال از ارگان های مختلف استانی و کشوری برای حل مشکل قنات روستای خود پیگیری کنند و حتی یک نفر در پی حل مشکل آنان اقدامی انجام ندهد.
قنات یک روستا شناسنانه روستا هست، با آب قنات روستا حیات در آن روستا معنا پیدا می کند با سیاسیت ها اشتباه و و سیاست های مُسکّن گونه حیات یک روستا را به ممات یک روستا مبدل نکنیم.
![]()
دریافت
